ΜΑΡΙΑΜ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΛΕΙΤΣΑΣ

ΜΑΡΙΑΜ

Λούζεται τη νύχτα η Μαριάμ

και τα λουλούδια τη φιλούν εκεί που

δεν τη φίλησε η μάνα της.

Η τίγρη την κοιτάει κι ο κόκκινος μονόκερως

−το μυθικότερο απ’ τα θηρία− πιάνει

τον ήχο των νερών στον καλπασμό του.

Υγρές οι νύχτες και οι μέρες των πρωτοπλάστων∙

και τα φίδια, είχαν φωνή και σου μιλούσαν.