ΝΥΣΤΑ

ΑΝΝΑ ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΟΥ

ΝΥΣΤΑ

Σάλες πορφυρές και κομψοτεχνήματα κλειδιά.
Έχω το κλειδί, αλλά δεν ξέρω ποια πόρτα ανοίγει. Κοπέλες με λευκά εφαρμοστά μισάνοιχτα χαμόγελα. Πουκάμισα διάφανα και σφιχτά κορμιά σε μαύρες φούστες. Ρωτώ. Δεν ξέρουν.

Πόρτες σκαλιστές και κόκκινες. Τα δωμάτια μικρά κατάλευκα υπόσχονται λιγοστό αλλά καλής ποιότητας ύπνο. Ύπνο για να ζεις και όχι για να φεύγεις.

Εγώ κοιμάμαι πολύ και ζω λίγο. Το κλειδί μού είναι άχρηστο. Κανείς δεν μπορεί να βρει την κλειδαριά.

Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς μιλάω πάντα για όνειρα. Ποτέ για τη ζωή.

Από το βιβλίο: Άννα Αφεντουλίδου, «Ιστορίες εικονικής ισορροπίας», Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013, σελ. 18.