Ο ΕΧΘΡΟΣ

 

CHARLES BAUDELAIRE

Ο ΕΧΘΡΟΣ

Μια καταιγίδα η νιότη μου ήταν σκοτεινιασμένη,

που τήνε σκίζει εδώ κι εκεί φωτός αναλαμπή·

στον κήπο μου οι νεροποντές τη γύμνια έχουν σπαρμένη,

και του έχουν μείνει λιγοστοί ροδόχρωμοι καρποί.

Να, το χινόπωρο άγγιξα των ιδεών, κι ακόμα

το φτιάρι και το δίκρανο θα πάρω μια φορά,

κι απ’ την πλημμυρισμένη γη, μαζεύοντας το χώμα,

θα κλειώ τις τρύπες που άνοιξαν σαν τάφους τα νερά.

Και οι νέοι ανθοί του ονείρου μου, ποιος ξέρει αν βρούνε πάλι

στο χώμα αυτό που πλύθηκε σαν άμμο στ’ ακρογιάλι

κρύφια τροφή να πάρουνε, δύναμη κι ευωδιά.

Ω, αλίμονο, ω, αλίμονο, τη ζωήν ο Χρόνος κλέβει

κι ολοένα ο Σκοτεινός Εχθρός, που τρώει μας την καρδιά,

απ’ το αίμα που εμείς χάνουμε ορθώνεται κι αντρειεύει!

Μετάφραση: Μήτσος Παπανικολάου.

Από το βιβλίο Μήτσος Παπανικολάου: «Μεταφράσεις», β΄ έκδοση, Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1987, σελ. 13.

************

L’ENNEMI

Ma jeunesse ne fut qu'un ténébreux orage,
Traversé çà et là par de brillants soleils;
Le tonnerre et la pluie ont fait un tel ravage,
Qu'il reste en mon jardin bien peu de fruits vermeils.

Voilà que j'ai touché l'automne des idées,
Et qu'il faut employer la pelle et les râteaux
Pour rassembler à neuf les terres inondées,
Où l'eau creuse des trous grands comme des tombeaux.

Et qui sait si les fleurs nouvelles que je rêve
Trouveront dans ce sol lavé comme une grève
Le mystique aliment qui ferait leur vigueur?

— Ô douleur! ô douleur! Le Temps mange la vie,
Et l'obscur Ennemi qui nous ronge le coeur
Du sang que nous perdons croît et se fortifie!

L'Ennemi from DANIEL ARAUJO on Vimeo.