ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΤΑ ΜΕΣΟΦΟΡΙΑ

JAROSLAV SEIFERT

ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΤΑ ΜΕΣΟΦΟΡΙΑ

Μια ντουζίνα μεσοφόρια κοριτσίστικα

στεγνώνουν στη σειρά

με δαντέλλα ανθόκηπο στο στήθος

σάμπως βιτρώ με ρόδακες σε γοτθικό καθεδρικό ναό.

Κύριε,

ρύσαι με από του πονηρού.

Μια ντουζίνα μεσοφόρια κοριτσίστικα

είναι ο έρωτας

αθώων κοριτσιών παιχνίδια στο ηλιόλουστο γρασίδι·

το δέκατο τρίτο ρούχο, κάποια μπλούζα αντρική,

είναι ο γάμος

που τελειώνει με μοιχεία κι έναν πυροβολισμό.

Το ρεύμα του ανέμου

που τρέχει στα μεσοφόρια ανάμεσα

είναι ο έρωτας –

τη γη μας δώδεκα την φιλούν ανάσες:

μιά δωδεκάδα κορμάκια αέρινα.

Εκείνα τα δώδεκα κορίτσια από ανάλαφρο αγέρι

χορεύουνε, χορεύουνε στο πράσινο χορτάρι

και απαλός πνέει ο άνεμος να τους σμιλέψει τα σώματα,

τα στήθη, τα ισχία, μια λακουβίτσα

τους σκάβει εκεί στην κοιλιά τους –

ανοίχτε, μάτια μου, να δείτε, και δείτε!

Μη θέλοντας καθόλου να διακόψω τον χορό τους

εγλίστρησα δίχως να με πάρουν είδηση

στων δώδεκα μεσοφοριών τα γόνατα από κάτω

και όταν έπεσ’ ένα τους από το σύρμα

στα δόντια μου το πήρα

και λαίμαργα το μύριζα, αχόρταγα

και δάγκωνα του στήθους του τ’ αλώνια.

Έρωτας

που μας δίνει πνοή και τροφή

χωρίς τα μάγια του, χωρίς τα θαύματά του

έρωτας

που τα όνειρά μας έπιασε και τα διπλοκλείδωσε

έρωτας

που φερμάρει σαν τον σκύλο τον άγρυπνο

την ακμή και την παρακμή,

την άνοδο και την πτώση:

τίποτα, μηδέν

το άθροισμα, στο τέλος.

Στην ηλεκτρική μας εποχή

τα ναϊτκλάμπ και όχι οι βαπτίσεις

μας εγγυώνται πλέον την έξαψη, το μένος

και ο έρωτας φουσκώνει τα ελαστικά μας.

Αμαρτωλή Μαγδαληνή μου, μην κλαις, ω μην κλαις!

Η αγάπη η ρομαντική μάς τελείωσε. Τώρα

πίστη, μοτοσικλέτες και ελπίδα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.