ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ Η ΕΝ ΑΡΑΧΩΣΙΑ
Χώρες μακρινές που τις πίστεψα για δικές μου
και βούλιαξαν στη σκοτεινιά συμπαρασύροντας
τον μισό εαυτό μου. Τί στάθηκε η ζωή μου;
Ποιόν υπηρέτησα, τί δούλεψα, ποιός ο κόσμος μου;
Κάθε απολογισμό που θεωρούσα τελεσίδικο
τον αναιρούσε πάντα ο επόμενος.
Όπως ο χρόνος κυλάει τώρα αργά σε μας
και η ιστορία ελαύνει σ’ άλλους τόπους
μπορώ να εξατομικεύω τους θανάτους
να βλέπω ποιοί τράφηκαν από το αίμα μου
και ποιούς νεκρούς έχω εγώ σκυλέψει –
πέρασε πια ο καιρός που χάνονταν
σε τάφους ομαδικούς κατά χιλιάδες.
Κατεβαίνουμε τον ίδιο ποταμό
με διαφορετικούς ρυθμούς ροής.
5
Φεβρουαρίου 1980
Από την ποιητική συλλογή: «Αντικριστοί καθρέφτες» (1988).
Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, «Ποιήματα, IV (1988-2002», Κέδρος, Αθήνα 2007, σελ.
17.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου