ΓΙΩΡΓΟΣ Β. ΜΑΚΡΗΣ
ΩΡΑΙΑ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ ΑΝΝΑ
1941
Γιατί να τραβάνε όλα σε μήκος
παράλληλα με θύμησες που λικνίζονται στο καπνό
παράλληλα με προκυμαίες που αποχαιρετούν το φως
στα ηρεμισμένα ιστία καραβιών
ξεναγεννώντας τη δυσδαιμονία των καπετάνιων τους.
Παράλληλα με αήττητες προσόψεις σπιτιών
σε δρόμους βουλιαγμένους στην ακινησία τους…
Γιατί να συνταυτίζουμε τη μορφή της Άννας
με χίλια διαβατάρικα συμβάντα
στην καρδιά του χειμώνα και στις γαλήνιες πεδιάδες
στις ώρες που ο ύπνος μάς φυσάει
μέσα στ’ αυτί σύννεφα ασυνάρτητα μ’ ένα κέρας
και στις στιγμές που σε υπερένταση χλωμή
ζούμε στα οδυνηρά τεντώματα ενός ακκορντεόν
στις νευρικές αγωνίες των μουσικών δαχτύλων
και οι μαυρισμένοι κύκλοι των ματιών μας
συναγωνίζονται τη ράβδο του τυφλού.
Τότε περνάει η όμορφη η Άννα η φαρμακερή
φαρμακερά ωραία χείλη, μάτια φαρμακερά
και μας σκοτώνει θηλάζοντας μας μ ένα φαρμακερό στήθος
συνθλίβοντάς μας σαν άπραγα αλογάκια της Παναγίας
και σβήνει γεμίζοντας ήλιο τα ρουθούνια της,
πατώντας με φαρμακερό γατίσιο βήμα
σφίγγοντας τα νύχια στη φούχτα που θέλουμε να φιλήσουμε.
Εξαφανισθείτε πιά για πάντα κι ελάτε πάλι αμέσως.
Τί θα γίνουμε!
Ωραία φαρμακερή Άννα, συνυφασμένη με το κάθε τι.
παράλληλα με θύμησες που λικνίζονται στο καπνό
παράλληλα με προκυμαίες που αποχαιρετούν το φως
στα ηρεμισμένα ιστία καραβιών
ξεναγεννώντας τη δυσδαιμονία των καπετάνιων τους.
Παράλληλα με αήττητες προσόψεις σπιτιών
σε δρόμους βουλιαγμένους στην ακινησία τους…
Γιατί να συνταυτίζουμε τη μορφή της Άννας
με χίλια διαβατάρικα συμβάντα
στην καρδιά του χειμώνα και στις γαλήνιες πεδιάδες
στις ώρες που ο ύπνος μάς φυσάει
μέσα στ’ αυτί σύννεφα ασυνάρτητα μ’ ένα κέρας
και στις στιγμές που σε υπερένταση χλωμή
ζούμε στα οδυνηρά τεντώματα ενός ακκορντεόν
στις νευρικές αγωνίες των μουσικών δαχτύλων
και οι μαυρισμένοι κύκλοι των ματιών μας
συναγωνίζονται τη ράβδο του τυφλού.
Τότε περνάει η όμορφη η Άννα η φαρμακερή
φαρμακερά ωραία χείλη, μάτια φαρμακερά
και μας σκοτώνει θηλάζοντας μας μ ένα φαρμακερό στήθος
συνθλίβοντάς μας σαν άπραγα αλογάκια της Παναγίας
και σβήνει γεμίζοντας ήλιο τα ρουθούνια της,
πατώντας με φαρμακερό γατίσιο βήμα
σφίγγοντας τα νύχια στη φούχτα που θέλουμε να φιλήσουμε.
Εξαφανισθείτε πιά για πάντα κι ελάτε πάλι αμέσως.
Τί θα γίνουμε!
Ωραία φαρμακερή Άννα, συνυφασμένη με το κάθε τι.
Από το βιβλίο: «Γραπτά Γιώργου Β. Μακρή», Βιβλιοπωλείον της
Εστίας, Αθήνα 1986, σελ. 31.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου