ΑΣ’ ΤΗ ΒΑΡΚΑ

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΣ’ ΤΗ ΒΑΡΚΑ

Άσ’ τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχη,
ας ορίζη το αέρι τιμόνι, πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πιο όμορφοι οι άγνωροι πάντα γιαλοί·
η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα· ας το φέρη
όπου θέλει το αέρι, όπου ξέρει το αέρι.

Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,
γύρω ας φεύγουν πού πύργοι, πού καλύβας καπνός·
είτε ειδύλλιο γελούμενο απλώνεται η πλάση,
είτε αντάρες και μπόρες κρεμά ο ουρανός,
μη θαρρείς το πανί σου μπορείς να βαστάξης,
όπου θέλει το κύμα μαζί του θ’ αράξης.

Τί γυρεύεις, τί θέλεις μη κι εσύ το γνωρίζεις;
κι έχεις πιάσει ποτέ σου το τί κυνηγάς;
μη όπου σπέρνεις καλό το κακό δε θερίζεις,
δε σκοντάβεις σε ρώτημα σ’ ό,τι ρωτάς;
Κι ό,τι σ’ έχει μαγέψει κι ό,τι σου έχει γελάσει,
το έχεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει;

'Ασε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζη,
άσ’ τις ζάλες να σέρνουν τυφλά τη καρδιά·
κι αν τριγύρω βογκά κι αν ψηλά συννεφιάζη,
κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά,
κι αν πικρό τη ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνη
πάντα κάπου κρυφή μια χαρά τη προσμένει.

Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, «Τα ποιήματα», Νεοελληνική Βιβλιοθήκη Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 1992, σελ. 189.