ΣΤΟΝ ΑΝΘΕΜΟΕΝΤΑ ΣΤΙΒΟ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΣΤΟΝ ΑΝΘΕΜΟΕΝΤΑ ΣΤΙΒΟ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

   Entre le dos du livre et les feuilles du vent

           PIERRE REVERDY

Η ρόδινη έκλαιγε βροχή όντας φρέσκος κήπος·

τα βράχια της, του στερεώματος ναυάγια,

κυλάγαν στον γκρεμό καλπάζοντας σαν χτύπος

υπόκωφος σφυριού στου αγέρα τα καρνάγια·

διαβατική νεφέλη, της σπιλιάδας ίππος,

με ανεμοζάλης δάχτυλα έλυωνε τα μάγια.

Στον ύπνο και στον ξύπνο (και ύπαρ και όναρ) οι ύμνοι

ωρύονταν στη ράχη του βιβλίου ώσπερ σκύμνοι.

Διαβάζοντας τα ουρλιάσματα οι κλειστές τουλίπες

των ασπασμών, κλαγγές ανάσερναν σπινθήρων

οπού είχαν εντρυφήσει κιρκινέζια, γύπες –

κορυδαλλίσκοι· οι αντάρες άρμεγαν των μύρων

τ’ ολόχρυσο κελαηδητό, και σε τολύπες

το εφύλασσαν φωτός παλλόμενων απείρων.

Στα βάθη των φιλιών τα κόκκινά μας μήλα,

λυγμοί πηγών, εθρόιζαν ως ανέμου φύλλα.