ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

αφιερωμένο στην Πολυξένη που μου ζήτησε να της το μεταφράσω

CHARLES BAUDELAIRE

ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Νωθρότερα κι από νωθρά η σελήνη ανθεί στη ρέμβη

απόψε· είν’ καλλονή σε κλίνη τρυφηλή, και φίλη

των ηδονών, και χέρι αμέριμνο λες θα παρέμβει,

του στήθους της, πριν κοιμηθεί, να ψαύσει την καμπύλη.

Σε σατινένιο ανάκλιντρο, σε πουπουλένια νέφη,

θα πέσει· και θα σβήσει απ’ τη λιγοθυμιά, σαν σκύψει

να δει, καθώς το βλέμμα της σε φάσματα θα γνέφει

λευκά, που ανθώντας θα πετούν στα βαθυκύανα ύψη.

Και μες στην άπραγή της χαύνωση αν στη γης αφήσει

ποτέ χρυσό το κλάμα της λαθραία να κυλήσει,

καλός ο ποιητής, εχθρός του ύπνου, τα καράτια

από τ’ ωχρό της δάκρυ στην καρδιά του θε να βάλει

σαν νά ’ναι ανταύγειες ιριδίζουσες, ατόφυο οπάλι,

που επιθυμεί από του ήλιου να τις σώσει τ’ άγρια μάτια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.