Η ΣΩΤΗΡΙΩΔΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

Η ΣΩΤΗΡΙΩΔΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑ

(Σοφοκλής, «Αντιγόνη», σττ. 613-625)

Χαμός – χαμός και απώλεια διεκτελούν τη μοίρα

του ανθρώπου, όπως προς την ύπαρξη διαβαίνει

απ’ την ουσία. Και απ’ το πέρασμά του μένει

μια πτώση λόγω ονείρων πού ήβγαν όλα στείρα

αποξαρχής. Και αντί για οφέλη μόνο φύρα

εγγυάται πλέον και για πάντα η ειμαρμένη

του ζώντος όντος, που με πόθους φορτωμένη

και κούφους έρωτες τινάζεται σαν σπείρα

στα χάη του νταζάιν, όντας πάντα απάτη

του νου και του θυμού των ερριμμένων. Κάτι

θα νιώσουν, αλλά θά ’ναι πυρωμένη η γνώση,

και θα συγχέουν το καλό με το κακό όσοι

–απ’ τους θεούς οδηγημένοι– με την άτη

θ’ αποπληρώσουν τον χαμό που θαν τους σώσει.

Αφιερώνεται στην Άντα Τζιλιβάκη.