ΤΟΥ ΕΡΕΒΟΥΣ ΕΠΑΙΝΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΤΟΥ ΕΡΕΒΟΥΣ ΕΠΑΙΝΟΣ

(Αισχύλος, «Ευμενίδες», σττ. 94-107)

Μες στους νεκρούς τους άλλους είδωλο γυρίζω

εξόριστη απ’ τον ύπνο εγώ, η κατασφαγεῖσα,

η Κλυταιμήστρα. Και θωρώ πολλούς στα γείσα

του ονείρου να μεθούν μ’ ενύπνιο μπλε και γκρίζο

ρυθμό στην πνοή τους. Καθόλου δεν φθονώ. Γνωρίζω,

τον νου μας, σαν κοιμάται, δέος, πόνος, λύσσα

δεν πτοούν. Αντίθετα στης σκοτεινιάς την πίσσα

με μάτια βλέπει καθαρότερα. Νομίζω

δε πως στο φως της μέρας δεν μπορεί καθόλου

ο νους τη μοίρα του να δει και να προβλέψει.

Νηφάλια μειλίγματα στου φεγγοβόλου ου-

ρανού το λάμπος σβήνονται, και μόνο η στέψη

η εσπερινή τη σκέψη γαληνεύει, νά ’δει

στοχαστικών αστέρων αίγλη στο σκοτάδι.

Τον κύκλο του αίματος στις Ευμενίδες κλείνω

αναίμακτα και με θυσίες δίχως οίνο.

Αφιερώνεται στον Αριστοτέλη Γαβρηλιάδη.