ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΜΕΘΥΣΙ

LOUIS ARAGON

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΜΕΘΥΣΙ

Αν τα ποτήρια ήταν πράγματι ποτήρια

Και όχι αερόστατα

Ν’ αρμενίζουν νύχτα για τα χείλη τα βαμμένα

Τα χέρια ακόμη θα ήτανε πουλιά

Χέρια που αγκαλιάζονται στην αλκοόλη

Χέρια που βουτάν και σφίγγουν το βουτάνιο

Τα πρόβατα που βόσκουν στο λιβάδι

Δεν φοβούνται περιστέρια που ’ναι

Τόσο μα τόσο άσπρα

Ας γελάσω ας γελάσω

Εσείς περιστέρια δεν είσαστε μόνο φοβερά

Για την αιχμάλωτη φούσκα που μου μοιάζει

Σαν αδελφή αλλά και

Για το μολύβι το βαρύ του κάμπου

Δείτε δείτε πώς τα χέρια που αγαπάω

Το πρωί όταν οι φωτεινές ρεκλάμες

Συναγωνίζονται κι άλλο την αυγή – πώς

Ξέρουν να τσακίζουνε στα δύο τη ράχη των προβάτων

Να σπαν σπονδύλους

Αχ αχ τ’ ασημικά ήτανε κίβδηλα

Τα κουτάλια όπως και οι μπάλες είναι από μολύβι

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.