ΟΛΒΟΣ ΑΦΘΟΝΟΣ ΔΩΚΕΚΑΦΘΟΓΓΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΟΛΒΟΣ ΑΦΘΟΝΟΣ ΔΩΚΕΚΑΦΘΟΓΓΟΣ

(Αισχύλος, «Αγαμέμνων», σττ. 36-37, 321-322 και 456-474)

Στου Φύλακα μπορεί να κάθεται τη γλώσσα

μεγάλο βόδι, και τους φθόγγους να σιγάζει·

και η Κλυταιμήστρα ξέρει –λέει– να διαβάζει

πως λάδι-ξίδι έχθρα τρέφουνε βοώσα.

Γερόντια δώδεκα είμαστε – Χορός. Και, ω, πόσα

κακά μαντάτα νιώθω η τύχη μού ετοιμάζει,

σαν μένει ο λαός βουβός… Και καρτερώ. Και μοιάζει η

χαρά της νίκης νά ’ναι των ολέθρων κλώσα.

Το μάτι των θεών δεν χάνει τους φονιάδες,

και βασιλείς ας είναι· ούτε η αδικία

ποτέ ξεχνά· τη δόξα που φωτίζουν δάδες

εκνόμων δεν τη θέλει. –

Δώστε μου ευτυχία,

θεοί, δίχως φθόνο, δίχως πόλεων κατακτήσεις.

Απ’ την ανάποδη είναι υπόδουλος επίσης

κι ο νικητής – καλά το ξέρω, το πιστεύω.

Κι ούτε Ερινύες ούτε κεραυνούς γυρεύω…

Αφιερώνεται στους αδελφούς Σταθάκη, Γιώργος και Αντώνη, φίλους καλούς παιδιόθεν.