Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ

JORGE LUIS BORGES

Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ

Νερό όχι, μήτε μέλι θά ’ναι η τελευταία

σταγόνα της κλεψύδρας. Και θα τήνε δούμε

να λάμπει και να κρύβεται μες στο σκοτάδι,

και θά ’ν’ εντός της όλη αυτή η μακαριότης

που στον Αδάμ εδώρισε Κάποιος ή Κάτι:

του ενός η αγάπη για τον άλλον, το άρωμά σου,

οι τρόποι του ν’ αντιλαμβάνεσαι το σύμπαν,

μπορεί και λάθος, τη στιγμή ακριβώς εκείνην

που ο Βιργίλιος Μάρων με τα εξάμετρά του

ψέλνει νερά της δίψας και ψωμιά της πείνας,

το χιόνι το απαλό όπως πέφτει στον αέρα,

το χάδι του χεριού στη ράχη ενός βιβλίου

που το γυρεύαμε στ’ ατέλειωτα τα ράφια,

η απόλαυση του φάσγανου εν ώρα μάχης,

η θάλασσα που ελεύθερα την όργωσε η Αγγλία,

η απόλαυση ν’ ακούς απ’ τη σιωπή πιο πέρα

τη συγχορδία που ποθούσες, κάποια μνήμη

πολύτιμη και ξεχασμένη, μα και ο κόπος

εκείνη τη στιγμή που τ’ όνειρό μας σβήνει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.