ALBERTO VANASCO
Ο ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ
Λατρεύω όσες μέρες είναι ανοιχτές στην αθωότητά σου
τα ακτινοβόλα πράγματα με τα οποία σε ορίζω
των αναμνήσεών σου τη φωτεινή περιοχή που δένει τη ζωή μου
την κορδιγιέρα που επισκιάζεται απ’ τις μέρες σου μες στην ταλαιπωρία
την περαστική μορφή που έχεις και τρέφεις στην καρδιά σου
τη χρυσή νιότη που έφραξαν τα χέρια σου στα μέσα της χρονιάς
την καυτή σχόλη των ηπείρων που βρίσκονται στους τροπικούς
της Αμερικής τις απέραντες παραλίες όπου μαυρίζουμε σαν τη ζωή
την ανθρωπότητα που επανασυναθροίζεται μέσα μας και ξαναρχίζει
και τον πόθο για ζωή που αγκομαχάει στις κόρες των ματιών σου.
Γι’ αυτό και λατρεύω τη θαυματουργή και άνευ νοήματος τυχαία ροή των γεγονότων
τη μακριά και όλο ψιλοβελονιά επιθυμία που ακολουθούν τα βήματά μας
τον ζήλο που μονίμως αναλαμβάνει εκ νέου τα επακόλουθα των φλογών
την ελαφρά ζέση που τη μπερδεύουμε με την ύπαρξη
το επέκεινα που μας έχει ζητήσει δικιά του την κάθε στιγμή μας
το αφυπνισμένο χρώμα που αναδύθηκε όταν ριγούσες
και το ίδιο συνάμα τότε που είχες φτάσει νά ’σαι σαν σε νησί
και απ’ όπου εκτοξεύεις τις καθοριστικές σου απαντήσεις
και όπου τα πάντα έχουν γίνει σαν εμένα και σαν εσένα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου