ΑΝΤΙΓΑΛΑΖΙΟ

 

PABLO NERUDA

 

ΑΝΤΙΓΑΛΑΖΙΟ

 

Πῶς τὸ ἐγκαταλείψαμε τὸ γαλάζιο,

τὴ λέξη γαλάζιο, καὶ τί θὰ κάνουμε,

ὅταν δὲν θὰ ἔχουμε ποτὲ ξανὰ γαλάζιο;

 

Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἔχει πιάσει

χῶρο πολὺ μέσα στὸ σπίτι μου,

στὸν οὐρανό μου, στὰ ποιήματά μου·

μέχρι καὶ γαλάζιες τσέπες ἔχω,

κι ἔχω καλέσει τόσους καὶ τόσους γαλάζιους

τὸ φτωχικό μου νὰ κατοικήσουνε ἄπειρο

ποὺ λίγο-λίγο καὶ δίχως νὰ τὸ ξέρω

ἔγινα κι ἐγὼ γαλάζιος

λὲς καὶ μοῦ εἶχαν κάποιοι βάψει

τὴν καρδιά μου καὶ τὴν πουκαμίσα μου.

 

Πίσω, ζῶα γαλάζια, κάν᾽τε πίσω,

ἔξω ἀπὸ μένα, νύχτα γαλανή,

ἀέρα ἐπιθυμῶ στοῦ χώματος τὸ χρῶμα,

ζῶα μὲ κέρατα ὀργισμένα θέλω

ποὺ σπᾶν τὸν οὐρανὸ καὶ πέφτει

αἷμα —κοχλάζοντας— γαλάζιο·

μιὰ κίτρινη Ἀφροδίτη θέλω

ἀπὸ μαύρους μέσα ν᾽ ἀναδύεται ἀφρούς,

νὰ ξεχειλίζουνε οἱ λίμνες

καὶ νὰ σκορπιέται ἡ γλύκα τους

ἵσαμε νὰ φανεῖ ὁ ξερὸς τους πάτος

σὰν κρατήρας καμωμένος μόνο ἀπὸ οὐλές.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.