ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΗΤΑΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΝΕ ΤΑ ΦΥΛΛΑ

 

ALBERTO BAEZA FLORES

 

ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΗΤΑΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΝΕ ΤΑ ΦΥΛΛΑ

 

Στο Παρίσι ήταν φθινόπωρο και πέφτανε τα φύλλα

με μια μαλαματένια ελαφρότητα θαύματος.

Ήσουν η πολυαγαπημένη και ήσουν η εντελώς χαμένη,

η ταξιδιώτισσα του απείρου που ξεγελάει το καλοκαίρι.

Στο Παρίσι ήταν φθινόπωρο και πέφτανε τα φύλλα.

Ποτέ ξανά δεν θα περπάταγαν τα βήματά μας τόσο πλάι-πλάι.

Έδωσες στη ζωή μου απίθανες χώρες,

αόριστα περιπλανώμενα όνειρα με τις σαν πουλιών ουρές τους.

Στο Παρίσι ήταν φθινόπωρο και πέφτανε τα φύλλα

σ’ ένα όνειρο κρυφό για ό,τι αγαπήσαμε.

Χαμογελούσες, πότε-πότε, σαν να μην ήταν να φύγεις

κι έδωσες στον μελαγχολικό έρωτά μου το χλομό χρυσάφι του.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.