NYXTA

XAVIER VILLAURRUTIA

NYXTA

Πόσα τικ-τακ στο στήθος σου
μακραίνουνε τη νύχτα που δεν ξέρει ύπνο!

Το μισοσκόταδο δες
πώς κινείται, και δίνει στα γυμνά

σώματα μας γυαλάδα κιόλας φίνου ξύλου
ή, όταν τσιγκουνεύεται, τα μπερδεύει μες στη θαμπάδα.

– Ας το απολαύσουμε, αν θέλεις,
προκαλώντας να πέσει αμέσως
ο δεύτερος θάνατος (με τί κόπο;
με τί πόνο;) όπως σ’ ένα πηγάδι
δίχως πάτο με φως της αυγής...

Ας σωπάσουμε την τελευταία μας νύχτα·
και ας περιμένουμε, χωρίς αποχαιρετισμό:
τούτη η σκόνη η λευκή
–της σελήνης φυσικά! –
πολύ ρομαντικούς μάς κάνει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.