ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ

ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ

Νοέμβρης του 1976, οι πρώτες μέρες. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε. Πάντως οι πρώτες μέρες. Φοιτητής της Νομικής Αθηνών. Τα μαθήματα είχαν αρχίσει την 1η του μηνός. Ελάχιστες οι γνωριμίες ακόμα. Γι' αυτό και πήγα μόνος μου. Σε κάποιον τοίχο είχα δει την αφίσα, που ανακοίνωνε την παράσταση "Καντάτα για τη Μακρόνησο και Σπουδή πάνω στα ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκη". Τόπος: το κλειστό γήπεδο του Σπόρτινγκ. Την ίδια μέρα δύο παραστάσεις: η πρώτη στις 20.00 και η δεύτερη στις 22.30. Βρέθηκα στην πρώτη. Το αδιαχώρητο - και μέσα και έξω στους δρόμους. Οι πρώτες και ενθουσιώδεις ημέρες της Μεταπολίτευσης - πολιτισμός και όνειρα... Με το μαγνητόφωνό μου (ένα πολύ καλό Φίλιπς) ηχογράφησα όλη τη συναυλία. Κανείς δεν νοιαζότανε τότε για κοπυράιτ... Σημειωτέον ότι η κασέτα αυτή υπάρχει ακόμα,... και "παίζει" ακόμα - θαύμα! Τί ήταν εκείνη η βραδιά;! Ο Θάνος Μικρούτσικος, η Μαρία Δημητριάδη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Σάκης Μπουλάς, ο Γιώργος Κιμούλης και άλλοι. Μαγεία και παροξυσμός συνάμα! Στα δέκα μέτρα πιο πέρα μου ο Γιάννης Ρίτσος - φαινόταν κατασυγκινημένος. Δικά του τα τραγούδια της Καντάτας, δική του και η μετάφραση των στίχων του Μαγιακόφσκη. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, τον ακούμπησα στον αγκώνα και του ζήτησα συγγνώμη, έτσι "για να του μιλήσω". Λίγα χρόνια αργότερα διάβασα το αριστουργηματικό του πεζό "Με τον σκούντημα του αγκώνα..."
Από τον εμβληματικό αυτό δίσκο διαλέγω τον "Ντικ", αφού δεν μπορώ να βάλω όλα τα τραγούδια.