ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΗΣ (εντελώς άχαρος)
Σε όσους φίλους μού λένε ότι ο Γιάννης Χάρης με μέμφεται και πάλι για πράγματα μεταφραστικά (που μόνο εκείνος καταλαβαίνει τί λένε), θα πω τούτο: το πρόβλημα με τον Χάρη δεν είναι ο ψόγος. Ο ψόγος του Χάρη είναι έπαινος. Ο τυχόν εκ μέρους του έπαινος θα ήταν όντως ψόγος, μα και συμφορά συνάμα. Αν σε επαινέσει ο Χάρης, έχεις σίγουρα λαθέψει, για να μην πω ότι έχεις εγκληματήσει. Ευτυχώς εμένα με μέμφεται κάθε τόσο, πράγμα που σημαίνει ότι μια χαρά είναι όλα, και πάνε πρίμα.
Εννοείται ότι δεν του απαντώ - αυτό το λέω στους φίλους που μου το επισημαίνουν. Αν του απαντήσω, τον κάνω αυτομάτως συνομιλητή μου. Δεν έχω πέσει, φίλοι μου καλοί, τόσο χαμηλά ακόμα! Για να το πω κι αλλιώς: επειδή η Καρδιτσομαγούλα το είδε "Μπαρτσελόνα", θα καταδεχτεί ποτέ η Μπαρτσελόνα να παίξει μπάλα μαζί της; (Εξ άλλου του έχω απαντήσει ήδη από το 1987. Ισχύουν τα πάντα ακόμα.) Κι αυτά που γράφω εδώ, δεν τα γράφω για εκείνον. Τα γράφω για τους φίλους μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου