Ο ΧΟΡΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

Ο ΧΟΡΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

(Σοφοκλής, «Αντιγόνη», σττ. 175-177)

Δεν ήτανε στο ρόλο μου να το φωνάξω

να πω ότι πίσω απ’ την ευφράδεια και τις λέξεις

τις ηχηρές εσείς ν’ ακούτε περιπλέξεις

των νοημάτων πρέπει. Μπόρεσα ν’ αδράξω

αμέσως μεν τί σκαρφιζόταν και να φτιάξω

το σχήμα το ρητορικό του: ωμές ορέξεις

ο Κρέων για εξουσία εβούταε σε μεθέξεις

σοφίας και σεμνότητας. Μα πώς να πράξω,

αφού άλλοι πρωταγωνιστούσαν;… όταν ο άλλος

τονίζει πως, μόνο όταν κάποιος κυβερνήσει,

για την ψυχή του τότε μόνο βγάνεις κρίση

σωστή;… η δε αρχή είναι δείκτης και κριτής μεγάλος

των ιδεών, των φρονημάτων; – Τά ειπε ο Κρέων

για ναν τα πει με στίχους λογισμών ωραίων.

  Συμβαίνει σε όλους – τ’ όμορφο μας δελεάζει·

  κι αντί για στοχασμό επιμένουμε στο χάζι.