Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΤΟΝ ΛΗΘΑΙΟ

MARTÍN ADÁN

Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΤΟΝ ΛΗΘΑΙΟ

Εις μάτην, ανωφέλως το νερό κοχλάζει·

αφεντικό ο Έρωτας κακώς αποκαλείται·

κι αν όλο κι όλο είν’ αυτό, το παν κινείται,

μα πάντα τ’ όνειρο μες στ’ όνειρο μονάζει.

Με προσοχή ένα χέρι σε ό,τι φεύγει βάζει

ενέχυρο κρυσταλλωμένο να μιμείται,

να περιέχει ό,τι στο τέλος του εξικνείται·

κι ενώ το ξύλο πλέχει, σαν ποτάμι μοιάζει!

Ο Νάρκισσος εκεί, τυφλός κι απελπισμένος,

μες σ’ όλο το νερό μπορούσε νά ’ν’ μπασμένος,

να φλέγονται ύδατα στο χέρι του τ’ ωραίο.

Κι ακόμα εκείνο που διαβαίνει και περνάει

της λήθης τη λεπταισθησία κουβαλάει:

μιαν όψη αιώνια αυτού που είναι επί ματαίω.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.