XAVIER
VILLAURRUTIA
ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ
ΜΟΝΟ
Μοναξιά, απραξία,
μάταιη βαθειά σιωπή,
υγρή σκιά που πάω
μάταιη βαθειά σιωπή,
υγρή σκιά που πάω
και βυθίζομαι με σκέψη άδεια.
Κι ούτε καν ο τόνος
κάποιας φωνής αόριστης
που φτάνει ώς την πιο απίθανη
γωνιά της απέραντης θάλασσας
δεν φωτίζει όσο κι αν κραυγάζει
το ναυάγιο τούτο το αόρατο.
Κι ούτε καν ο τόνος
κάποιας φωνής αόριστης
που φτάνει ώς την πιο απίθανη
γωνιά της απέραντης θάλασσας
δεν φωτίζει όσο κι αν κραυγάζει
το ναυάγιο τούτο το αόρατο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου