ΓΙΑ ΤΑ "ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ"

ΓΙΑ ΤΑ "ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ"

Les Fleurs du Mal, Τα Άνθη του Κακού. Ίσως κανένα βιβλίο δεν έχει «ωραιότερο» τίτλο! Ο Μπωντλαίρ μάς παραδίδει ένα αρχιτεκτονημένο ποιητικό έργο που τα επί μέρους ποιήματα συναποτελούν κατ’ ουσίαν ένα ποίημα: το ποίημα των αντιθέσεων, της διχοτόμησης του εαυτού, της τέλειας αυταλλοτρίωσης του ποιητή στο εκκεντρικό Παρίσι. Κάθε ποίημα είναι άνθος, που έχει μεν αυτοτελή σημασία ως άνθος, πλην όμως το άπαν της σημασίας του και το πραγματικά αυτοτελές νόημά του το αποκτά μέσα στον νεωτερικό ανθώνα, όπου φύεται μαζί με άλλα επίσης αυτοτελή άνθη. Η μελαγχολία, το spleen, η λόξα, η εκπνευμάτιση, η μοναξιά, το χασομέρι, οι νυκτοπορίες, οι γκαζόλαμπες και οι καμινάδες τού ήδη ακμάζοντος καπιταλισμού μαζί με τα πεταμένα στους δρόμους ανθρώπινα σκουπίδια του, οι πάσης φύσεως τεχνητοί παράδεισοι, ο αγοραίος έρωτας και τα παιχνίδια της τύχης, η αδιαφορία για όλα και, προ πάντων, το απόλυτο σοκ του θανάτου είναι μερικά από τα οργανικά στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό τούτου του ενιαίου ποιήματος που υποστηρίζεται από το επιχείρημα της ανθρώπινης ηθικότητας και όπου το Καλό προϋποθέτει διαλεκτικώς την ύπαρξη και την ισχύ του Κακού.