ΧΡΗΣΤΟΣ
ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ
ΧΡΟΝΟΣ
1
Τρύπιες ώρες, έρχονται – φεύγουν
χωρίς στήριγμα. Οι φωνές, τα χρώματα
κι αυτό το περιστέρι μέσα σου· πώς να σταθούν;
Μεγάλες οπές, ασύστολες, δε σε κρατούν.
Ανοιχτά παράθυρα, μια σκιά· ο απέναντι τοίχος
κόκκινος.
Φυσά ο αγέρας και σε παίρνει μαζί του
–αναπότρεπτα–
Μέσα
από κείνες τις οπές που ανοίγει ο χρόνος.
Από
το βιβλίο: Χρήστος Τουμανίδης, «Από το βάθος της αιτίας (Ποιήματα 1978-2005)»,
Εκδόσεις Κουκίδα, Αθήνα 2018, σελ. 19.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου