ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

ALFONSINA STORNI

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

Τον βράχο σου μεγάλωσέ μου, Προμηθέα·

στα δόντια της μυλόπετρας παράδωσέ τον

που αλέθει της νυχτός τ’ αστέρια· να με δέσεις

εκεί, για να γυρνώ κι εγώ, να γίνω σκόνη.

Να κάψεις γύρνα του Διός τις Ερινύες

τις εκδικήτρες· δώσ’ μου κεραυνούς, το στόμα

να μαστιγώνω το σπασμένο που κρατάει

ανάμεσα στα δόντια του κλαδί αληθείας.

Του Δία την όψη κάλυψε με τις γοργόνες·

τους σκύλους τους ξαμόλα κι έπειτα έλα στρέψε

με οσμές τα ρύγχη τους σε ανήλιαγα υπόγεια:

τα σώμα μου είναι εδώ και μοιάζει πουλαράκι

που τις οπλές του κοπανάει στη γη και αφρίζει,

με σάλια πιτσιλώντας του Όλυμπου τα γένια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.