JOSÉ CARLOS MARIÁTEGUI
ΤΗΣ ΑΝΤΑΜΩΣΗΣ
ΣΤΙΓΜΗ
Στιγμή φευγάτη, πτητική. Με μια ματιά.
Μια
φράση στην αρχή, μα σε σιωπή αλλαγμένη.
Μετά
άλλη φράση, πρόστυχη. Σε προσκυνά
σεμνά
η ψυχή μου, αλλά ξεμένει αγνοημένη.
Στα
χέρια μου σαν νά ’χα τα χεράκια τά
γλυκά
και φίνα σου με γαντοφορεμένη
την
παρθενιά τους, και μες στην απανεμιά
του
δειλινού έπνεε η όρεξή μου ερωτευμένη.
Ανήσυχη,
με ταραχή η καρδιά μου επέτα σ’
εκστάσεις
όμοιες της δικής σου σιλουέτας,
σαν
έφυγες κρατώντας του ρυθμού σου το ίσο.
Αχόρταγος
για χνάρια του απαλού ποδιού σου
τις
κτήσεις τις λοξές γευόμουν του φευγιού σου:
τα
ράκη απ’ τ’ άρωμά σου που ’χε μείνει πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου