JEAN COCTEAU
Η
ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Ο βυθός της θάλασσας έχει τις δικές του
εποχές. Όπως και πάνω στη στεριά, έτσι κι εδώ η άνοιξη
είναι απ’ τις πι’ όμορφες. Βλαστούς πετάνε τα κοράλλια,
και τα σφουγγάρια ανασαίνουν και με τα δυό τους πνευμόνια το γαλάζιο νερό.
Δάσος ελαφιών κατακόκκινων αφουγκράζεται θορύβους προπέλας.
Φτάνει από πολύ ψηλά, εξ ύψους, στον ουρανό της θάλασσας. Καμιά
φορά όλο και κάποιος αεροναύτης πέφτει απ’ της θαλάσσης τα άνω ουράνια. Και
πέφτει αργά-αργά κι έπειτα κυλιέται στην άμμο. Τα
λουλούδια κοιμούνται όρθια και πλήθος μέγα τούς λένε αντίο. Τα κουλά ψάρια μπαίνουνε από πάνω. Δίνουνε στη
θάλασσα μεγάλα φιλιά. Λόγω του φωτισμού και της διακόσμησης όχι και λίγες φορές
θα πίστευες πως είσαι πλάι στον φωτογράφο. Πτεροθύσανος
με σφαιρίδια κελαηδάει επί τούτω στη γωνία. Το σκάει μάλιστα
από τη μικρή βρύση που αλλάζει το αλμυρό νερό.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου