ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

JORGE LUIS BORGES

ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

Ξέρω ότι έχω χάσει τόσα πράγματα, που θα ’ταν αδύνατο να τ’ απαριθμήσω, και ότι οι απώλειες αυτές είναι τώρα όλα όσα έχω εγώ δικά μου. Ξέρω ότι έχω χάσει το κίτρινο και το μαύρο και ότι σκέπτομαι τούτα τ’ άφταστα χρώματα με τον τρόπο που δεν τα σκέπτονται όσοι βλέπουν. Ο πατέρας μου πέθανε και είναι πάντα στο πλευρό μου. Όταν θέλω ν’ απαγγείλω στίχους τού Σουίνμπερν, το κάνω –μου λένε– με τη δική του φωνή. Μόνο ό,τι έχει πεθάνει είναι δικό μας· δικό μας είναι μόνο ό,τι χάνουμε. Το Ίλιο υπήρξε μεν, αλλά το Ίλιο εξακολουθεί να ζει στούς δακτυλικούς εξάμετρους του Ομήρου. Το Ισραήλ υπήρχε, όταν ήταν πανάρχαια νοσταλγία.  Με τον καιρό γίνονται όλα τα ποιήματα ελεγείες. Δικές μας είναι οι γυναίκες που μας άφησαν, να μην αγωνιούμε για τη νύχτα που πέφτει, για τους συναγερμούς και για τον τρόμο της ελπίδας. Οι μόνοι υπαρκτοί παράδεισοι είναι οι απολεσθέντες.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.