ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

WILHELM KLEMM

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Το ουράνιο πλέκεται στο χθόνιο.

Το ένα όποιος αγαπά μπορεί να μη μισεί το άλλο.

Μεγάλωνα ασταμάτητα μες στη μορφή μου,

Και νά ’μαι τώρα υψώνομαι όπως μ’ είχες ’σύ επιθυμήσει.

Το σώμα μεταβάλλεται στη διαδρομή των χρόνων,

Και ψάχνει νά ’βρει η ψυχή χιλιάδες δρόμους·

Ό,τι είμαι εγώ –κι από κοντά τα γένη των ανθρώπων–

Κυλά, διαβαίνει, και για πού τραβάει καν δεν ξέρει.

Κάποια κορφή σαλεύει πάνω απ’ το κεφάλι μου,

Περιπλανιέται ’δώ και ’κεί στο απέραντο γαλάζιο·

Στο φύσημα του ανέμου πά’ να φύγει, να χαθεί μακριά,

Μα η εσπερινή γαλήνη πάντοτε στον ίδιο τόπο τήνε βρίσκει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.