JORGE TEILLIER
ΦΩΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΦΑΝΟΣΤΑΤΩΝ
Φώτα σπασμένων φανοστατών
μπορούν να λάμπουν πάνω σε πρόσωπα λησμονημένα,
να κάνουνε να κινηθεί σαν δέσμη πυρσών στον άνεμο
ο ίσκιος νεκρών πουλαριών,
να οδηγήσουν το τυφλό περπάτημα των νέων ριζών.
Μια ισχνή στήλη καπνού το μεσημέρι
μπορεί να διαρκέσει πιο πολύ κι από χίλιων χρόνων τις νύχτες,
το φως ενός σπασμένου φανοστάτη
έλαμψε πιο πολύ κι απ’ τον ήλιο στη δύση.
Κάποιο χέρι επάνω στα νερά
ανταμώνει με τα πρωινά που χάσαμε.
Στις κόρες των ματιών κάποιου παιδιού
και πάλι θα ζωγραφιστούνε οι ψαράδες
που τους έχουν καταπιεί παλιές τρικυμίες.
Όλο και κάποιος θ’ ακούσει τα βήματά μας
όταν τα πόδια μας θά ’ναι χώματος άμορφοι σβόλοι
όλο και κάποιος θα ονειρευτεί μαζί μας
όταν εμείς θα είμαστε κάτι λιγότερο και από όνειρο ακόμα,
στο δε νερό που βάλαμε τα χέρια μας
πάντοτε θα υπάρχει χέρι
να φανερώνει τα πρωινά που έχουμε χάσει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου