JUAN SÁNCHEZ PELÁEZ
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Ή ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ, 4
Κάθομαι στο μαύρο χώμα
και στο πιο ταπεινό
χορτάρι
και γράφω
με τον δείχτη
και διορθώνω τα λάθη μου
με τους αγκώνες του πνεύματος.
Κλώθω και διηγούμαι τις ερωτικές μου φράσεις
στην κακοκαιρία
κάτω από της μουγκής ιστορίας τα δέντρα.
Πανηγυρίζω την αιώνια πολλαπλή λήθη
της μαύρης και απορροφημένης στον εαυτό της γης μου.
Στο τέλος επί τέλους
κάνω τη μέρα τούτη διαυγέστερη.
Κι ένα άλογο γεμάτο ήλιο
που ξεπροβάλλει στο ανέφικτο
σαν άστρο
φευγαλέο και θαλασσινό
χλιμιντρίζει τώρα σε όλα τα παράθυρα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου