CARLOS OQUENDO DE AMAT
ΜΗΤΕΡΑ
Το όνομά σου έρχεται αργά-αργά σαν τις ταπεινές μουσικές
και από τα χέρια σου πετάνε λευκά περιστέρια
Η μνήμη μου σε ντύνει πάντα στα λευκά
σαν παιδική χαρά που οι άνθρωποι τη βλέπουν από εδώ πέρα μακρινή
Ένας ουρανός πεθαίνει στην αγκαλιά σου
κι ένας άλλος γεννιέται στη δική σου τρυφερότητα
Στο πλάι σου ανοίγει η αγάπη σαν άνθος όταν σκέπτομαι
Ανάμεσα σ’ εσένα και στον ορίζοντα
τα λόγια μου είναι πρωτόγονα σαν τη βροχή ή σαν τους ύμνους
γιατί μπροστά σου σωπαίνουν και τα ρόδα και το τραγούδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου