Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΑΝΑΒΑΣΗΣ

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΗΔΩΝΗΣ

 

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΑΝΑΒΑΣΗΣ

 

            Στον Ιωάννη Σπιτέρη

 

            Θεέ μου, ετοιμάζεις

            κόσμο απατηλό, ατρικύμιστο για το χαμό μου.

            Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

 

Είχες συμφιλιωθεί φαίνεται με την επώδυνη ιδέα της ανάβασης

στο σκαλί της όγδοης δεκαετίας, συνομιλώντας στις εσχατιές του κόσμου,

άλλοτε με φιλοσόφους κι άλλοτε με πλάνητες ποιητές, απάτριδες στο σύνολό τους.

Ψύχραιμος προετοίμασες, μία ημέρα του Φεβρουαρίου, θαρρώ πως ήτανε,

μ’ έντονη ψύχρα, να εγκαταλείψεις προσφιλείς σου συνήθειες τόσων χρόνων.

Άξαφνα, με μια απότομη κίνηση σκούπισες το μουσκεμένο πρόσωπό σου.

Καθώς εξέταζες μ’ επιμέλεια τις γραπτές σημειώσεις των θεολογικών

σου στοχασμών, με θέα το επιβλητικό καμπαναριό της Ανουντσιάτας,

αναζητήσεις πέρα από το επέκεινα, θύμησες σε κατέκλυσαν,

σαν τις διαλεκτικές μάχες σου στ’ αμφιθέατρα των πανεπιστημίων,

βράδυ με ισχυρή βροχή να θολώνει τα τζάμια της κάμαράς σου.

Κι η αντίστροφη μέτρηση των ωρών, μία διαρκή απειλή,

υπενθύμιση, δίχως την πολυτέλεια των όποιων ελιγμών κι αναβολών

ή της αθωότητας του σπουργιτιού που ακουμπούσε το ράμφος του

επάνω στις υγρές παλάμες του Αγίου Φραγκίσκου, του φτωχούλη του θεού,

ότι είχε αρχίσει να στενεύει επικινδύνως ο χρόνος.

Παραδίδοντας την ποιμαντική σου ράβδο, Κυριακή Φεβρουαρίου,

στο Duomo, οι στέγες και τα υπέρθυρα των σπιτιών ήταν σκεπασμένα με ομίχλη.

Κι αυτό το τέλος, ορατό πια στον ορίζοντα, αντανάκλαση κατόπτρου,

ίσως όπως δεν το ανέμενες, σού ανταπέδωσε εις διπλούν μία γαλήνη

και μία ανακούφιση, πολύτιμα εφόδια στα χρόνια που θε να σ’ ακολουθούσαν.

Κάτω από τις βαθειές σκιές του Πρεβέρ, του Αραγκόν, του Ουνγκαρέττι

και του Μοντιλιάνι, καταφύγια σιωπής, απαλύνουν τον πόνο και τις θλίψεις σου,

τις στιγμές που ορθωνόταν μια απέραντη μοναξιά, ανεξήγητη στις αναγνώσεις της.

Κι απ’ τα στενά της Ρώμης και της Κέρκυρας ηχούσαν ακατάληπτα κι εν αρμονία

οι δικές σου προσευχές προς τον ουράνιο άνακτα.

Προς το παρόν δεν σ’ απασχολούσε να διαπραγματευθείς την παράδοση

των κλειδιών του Αγίου Πέτρου ή των συζητήσεων περί του ζην και του θανείν.

 

            Κέρκυρα, 21 Φεβρουαρίου 2021