ΤΑΝΑΓΡΑ

 

RAINER MARIA RILKE

 

ΤΑΝΑΓΡΑ

 

Λίγο ψημένο χώμα, σάμπως μία

φρυγμένη γη απ’ το φως μεγάλης ηλιαχτίδας.

Σαν νά ’ταν η χειρονομία

από το χέρι κορασίδας

στα ξαφνικά χυμένη και που δεν θα ξαναγίνει·

χωρίς να θέλει να σιμώσει τίποτα, έχει μείνει

εκεί και ακινητεί, στον εαυτό της μόνη,

ωσάν να βγήκε μέσ’ απ’ το αίσθημά της

απλώς να συγκινήσει πράγματα δικά της

σαν χέρι που βαστά να ξεκουράσει ένα σαγόνι.

 

Σηκώνουμε και στρέφουμε να δει το μάτι

τα ειδώλια τό ’να στη σειρά με τ’ άλλο· οπότε

σχεδόν να καταλάβουμε μπορούμε κάτι:

γιατί δεν τα νικά του χρόνου η ισχύς με απάτη –

μα πρέπει τότε

με πιο βαθύ τον θαυμασμό μας και εντονότερα

σε αυτό που υπήρξε ν’ αφιερωθούμε, αρκεί και μόνο

να τους χαμογελάσουμε, λιγάκι καθαρότερα

ίσως απ’ ό,τι πριν από έναν χρόνο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.