PAUL ELUARD
ΑΦΟΥ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ
Στο γεμάτο κρεβάτι απλοποιείται το σώμα σου
Φύλο υγρό σύμπαν πόσιμο
Τα κύματα δένοντας που είναι σώματα
Εσώτερα και πλήρη από κορυφής έως ονύχων
Τσαμπί χωρίς δέρμα τσαμπί μεγάλο στα ντράβαλα
Τσαμπί υπηρετικό που λάμπει από αίμα
Ανάμεσα στα στήθη στους μηρούς και στους γλουτούς
Που επιβάλλεται στη σκιά και όλο σκάβει τη ζέση
Χείλι τανυσμένο στης κλίνης τον ορίζοντα
Χωρίς σφουγγάρι για να ρουφάει τη νύχτα
Και δίχως ύπνο για να μιμείται τον θάνατο.
Να χτυπάς τη γυναίκα τέρας της σοφίας
Ν’ αλυσοδένεις τον άντρα με της υπομονής το κράτος
Να λούζεις τη γυναίκα για να σβήνεται ο άντρας
Να κάνεις σε όλα το αντίθετο για να τα μειώνεις όλα
Όσο για να ονειρεύεσαι ότι είσαι τυφλός και μόνος.
Δεν έχω άλλο κουράγιο από το πονεμένο μου μέτωπο.
Το απόγευμα περιμέναμε καταιγίδα
Ίσαμε που ’πεσε η νύχτα συνέχεια άστραφτε
Και οι μέλισσες λεηλατούσαν την κυψέλη
Έπειτα με τα τρεμάμενα αδέξια χέρια μας
Ανάβαμε μια φωτιά από συνήθεια
Η νύχτα γυρόφερνε την κόρη του ματιού της
Κι εμείς λέγαμε σ’ αγαπώ για να βλεπόμαστε.
Το πλήρωμα του χρόνου η γλώσσα στο τρίτο άρωμα
Κρατιότανε στο χείλος κάθε στόματος
Σαν μελλοθάνατος στου λοίσθιου γκρεμού την άκρη
Παιχνίδια και απολαύσεις δεν ήσαν πλέον ένα
Από το χώμα ανέβαινε ένα σώμα συνεχώς
Η τάξη νικούσε και ο πόθος εβάραινε
Στο κεντρικό κλαδί δεν έβρισκε ο άνεμος αγάπη
Εξ αιτίας κάποιου κορμιού κουφού
Εξ αιτίας κάποιου κορμιού νεκρού
Κάποιου κορμιού άδικου κορμιού παράφορου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου