RAINER MARIA RILKE
ΑΡΧΑΪΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Δεν ξέρουμε, όχι, την ανήκουστη την κεφαλή του
όπου οι βολβοί ωριμάζουν των ματιών του. Αλλά ο κορμός του
ακόμα φλέγεται: σαν καντηλέρι κλαίει το φως του·
και η γυρισμένη πίσω θέα του όλη τη μορφή του,
ως λάμπει, συγκρατεί. Του στήθους του η γραμμή, ο απλός του
δεν θα μπορούσε ρους, ο αργόσυρτος, να σε τυφλώνει
με τη στροφή των γόμφων του ή χαμόγελο να στρώνει
στο μέσον το ιδεατό, όπου και θά ’τανε ο φαλλός του.
Η πέτρα αυτή, μικρή και ξένη, εν άλλη περιπτώσει,
θα εχάνετο στων ώμων του των διάφανων την πτώση
και δεν θα εσπίθιζε σαν δέρας άγριου ζώου ούτε ως λείο
θα τιναζόταν σώμα απ’ τις γλυμμένες του διατάξεις,
σαν άστρο: διότι δεν υπάρχει εδώ ούτ’ ένα σημείο
να μη σε βλέπει. Τη ζωή σου οφείλεις πια ν’ αλλάξεις.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου