ΧΟΥΝΙΝ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΧΟΥΝΙΝ

 

Είμαι, ναι, εγώ· όμως είμαι και ο άλλος, ο νεκρός· δικοί μου

είναι ο άλλος του αίματός μου και ο έτερος του ονόματός μου·

είμαι ένας κάποιος κύριος και άνθρωπος, και μοναχός μου

εγώ σταμάτησα τους λογχοφόρους της ερήμου.

Γυρνάω στο Χουνίν – ποτέ δεν πήγα· με προσμένει,

παππού μου Μπόρχες, το Χουνίν σου. Μα για πές μου, θά ’χα

τύχη, ω ύστατη σκιά ή τέφρα, να μ’ ακούσεις; Νιώθεις τάχα

στο μπρούντζινο όνειρό σου τη φωνή μου τη σβησμένη;

Μπορεί κι εσύ ν’ αναζητάς με τα δικά μου μάτια

πού πήγε εκείνο το επικό Χουνίν των στρατιωτών σου,

πού ’ναι το δέντρο σου, πού ’ναι οι λιθιές των ταμπουριών σου

και γύρω τους οι Ινδιάνοι και της λείας τα κομμάτια;

Σε βλέπω εκεί αυστηρό, θλιμμένον κάπως. Όμως πότε

και ποιός θα μου το πει ποιός ήσουν και πώς ήσουν τότε;

 

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.