JORGE LUIS BORGES
ΣΤΙΧΟΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ Σ’ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΥΠΟ
ΤΟΥ «ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΠΕΟΓΟΥΛΦ»
Αναρωτιέμαι ενίοτε το τί των επιμόνων
λόγων με κινούν να μελετώ (χωρίς ελπίδα
να μάθω και να κατακτήσω τίποτε απ’ ό,τι είδα)
εγκύπτοντας στη γλώσσα των τραχιών Αγγλοσαξόνων.
Η μνήμη μου διαλείπει από ετών, και με τη μία,
αμέσως, λέξεις και άλλες λέξεις να σβηστούν αφήνει,
και μάταια εγώ τις ξαναπιάνω. Η δε ζωή μου τείνει
κουραστικά ένα βάλε-βγάλε νά ’χει για ιστορία.
Και λέω μετά από σκέψη, αφού το πράγμα παραπάει:
Μπορεί η ψυχή με τρόπο μυστικό, επαρκή να ξέρει
πως είναι αθάνατη και πως το μέρος που την περι-
έχει άπειρο είναι, και όλα τα μπορεί και τα χωράει.
Τούτο –πέρ’ απ’ τον ζήλο και τους στίχους μου– σημαίνει
ότι ακέραιο το σύμπαν και αχανές με περιμένει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου