JORGE LUIS BORGES
ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΑΞΟΝΑ ΠΟΙΗΤΗ
Της Νορθουμβρίας ο χιονιάς έχει γνωρίσει
κι έχει τα χνάρια των βημάτων σου ξεχάσει,
και αμέτρητα είν’ τα σούρουπα, στου ήλιου τη χάση,
που, γκρίζε μου αδελφέ, μάς έχουνε χωρίσει.
Αργά μες στον αργό ίσκιο ακόνιζες με κρίση
μεταφορές σπαθιών στα πέλαγα τα μόνα,
και τρόμου που παραμονεύει στον πευκώνα,
και μοναξιάς που οι μέρες σού ’χαν κουβαλήσει.
Να ψάξω πού να βρω σημάδια ή τ’ όνομά σου;
Αυτά τα σώζει μόνο η αρχαία λησμοσύνη!
Ποτέ δεν θα μάθω πώς ήταν νά ’χεις μείνει
στη γη άνθρωπος, με τα χαρακτηριστικά σου.
Της εξορίας δρόμους πήρες· κάπου κείσαι·
το σιδερένιο σου τραγούδι τώρα πια είσαι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου