ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

PIER PAOLO PASOLINI

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Κοντεύω να τελειώσω κάποιο μυθιστόρημα που γράφω·

είμαι πια στις τελευταίες του σελίδες: ξαναδιαβάζω,

διορθώνω, αντιγράφω, ξαναγράφω, σκέπτομαι, με βρίζω.

Κανείς αυτά τα πράγματα δεν τα γνωρίζει, κανείς

δεν θέλει να τα ξέρει. Το θέαμα του πόνου

είναι αγκάθι που δεν βγάζει ρόδο. Εσύ όμως,

που μου κουβαλήθηκες απρόσμενα κι ούτε καν γνωρίζω

μέσ’ από ποιάν ανάγνωση κατέβηκες δω πέρα,

με  χρώμα καθαρό από θάλασσα αρχαία απόλυτη,

καρδιά του Ομήρου, ἄειδε, εσύ ψέλνε σαν το χελιδόνι

σε τούτες τις σελίδες τις μπερδεμένες, τις βάρβαρες,

τις βρόμικες, τις απελπισμένες, τις τόσο φιλόδοξες:

κάνε με να ξανάχω εμπιστοσύνη σε μαρμάρινα μυστήρια όντας

μες στις σκοτεινές ελπίδες, μες στις μαγικές απογνώσεις.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.