ΕΥΔΙΟΜΕΤΡΟ, 2

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΥΔΙΟΜΕΤΡΟ, 2

(απόσπασμα, για τη Νανά Καλλιανέση)

Και τότε η Αθηνά με τα μαλλιά της πάντοτε υψωμένα

  σε αρχαιόπρεπο κότσο

κροτώντας με τα δυό της δάχτυλα τα 23 χρυσά της

  περιδέραια είπε

το έργο μου εμένανε είναι να εκδώσω όλα τ’ αρχέγονα

  δάση των Ιώνιων ποιημάτων

με τα βαθιά πουλιά τις πέρδικες τις πηγές τους πιθήκους

  τη χλόη τα λιοντάρια τις αρκούδες

με το τριφύλλι στη σχισμή των κοριτσιών με τα μακρύχαιτα

  άλογα με τους γυμνούς εραστές με τα φίδια

με το τεράστιο κόκκινο καμπαναριό πάνω απ’ τις κορυφές

  των πλατάνων

μ’ εκείνη την κρυφή Σκηνή των Αηδονιών όπου την πρώτη

  εαρινήν εσπέρα

το ρόλο της Ιφιγένειας υποδύεται όχι το ελάφι αλλά

  μια πεταλούδα

και το αίμα βαθύρροο κρύβεται κάτω απ’ τις πέτρες ενώ

  πάνω τους λάμπει το αέναο φέγγος

φέγγος της φλεγομένης πάντοτε και μήποτε καιομένης Βάτου

Από την ποιητική συλλογή: «Ευδιόμετρο» (1980-1981).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Επινίκια, Ποιήματα Η΄», Κέδρος, Αθήνα 1984, σελ. 172.