AFTER SUCH PLEASURES

JULIO CORTÁZAR

AFTER SUCH PLEASURES

Γυρεύοντας, απόψε, το στόμα σου σε άλλο στόμα

κόντεψα να πιστέψω πως ξέρω

γιατί με τραβάει έτσι στα τυφλά τούτο το ποτάμι

στη γυναίκα, γιατί με πνίγει μες στα βλέφαρά της,

και τί θλίψη να βρίσκεσαι να κολυμπάς στο τέλος

κατά την όχθη του λήθαργου

γνωρίζοντας πια πως η χαρά είναι μι’ ανέντιμη δούλα

που καταδέχεται να παίρνει κίβδηλα κέρματα

και να τα δίνει έπειτα αλλού, στην αγορά.

Ξεχασμένη αγνότητα, πόσο θά ’θελα να σώσω

τούτο τον πόνο του Μπουένος Άιρες, την αδιάκοπη τούτη αναμονή

τη δίχως ούτε μιάν ελπίδα.

Μόνο στ’ ανοιχτό μου σπίτι πάνω απ’ το λιμάνι

ν’ αρχίσω ξανά να σε ποθώ,

να σ’ ανταμώσω πάλι στο πρωινό το καφενείο

χωρίς όμως να έχουνε συμβεί

τόσα και τόσα πράγματα αναπότρεπτα.

Και να μην πρέπει να θυμάμαι αυτή τη λήθη

που ματαίως ανεβαίνει, απλώς και μόνο για να σβήσει

τις μαριονέτες σου από τον πίνακά μου

κι ούτ’ ένα παράθυρο να μη μ’ αφήσει δίχως άστρα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.