FERNANDO ARRABAL
ΟΤΑΝ
ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ ΠΛΑΪ ΤΗΣ
Όταν
περπατούσα πλάι της στο δρόμο, το κεφάλι του όποιου εκεί περαστικού γινότανε
μάτι, μάτι γιγαντιαίο και την εκοίταγε.
Όποτ’ έμπαινα μαζί της στο μετρό, όσα
κορμιά ήσαν γύρω της εγίνονταν χέρια, χέρια γιγαντιαία και την άγγιζαν.
Κι άμα με φιλούσε, το κεφάλι της δεν
ήτανε πια κεφάλι, μα δύο χείλη μόνο που σιγά πολύ σιγά, με καταβρόχθιζαν.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου