ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥΡΓΕΙΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥΡΓΕΙΑ

Γυναίκες από κρύσταλλο σε αναπαυμένες στάσεις,

γυναίκες διάφανες. Το κέντρο του κενού αθέατο.

Ένα γόνατο λυγισμένο – όχι σε ικεσία·

δυό χέρια σταυρωμένα σε αυτάρκεια. Ο άερας

αν κινηθεί στα μακρινά ελατόδασα

θα χνωτιστεί το κρυστάλλινο πρόσωπο

– μια ξαφνική αναπνοή που τίποτα δεν προσδιορίζει,

η σκιά ενός πουλιού στα τζάμια· κι έφυγε. Τότε

εγκαθιδρύεται ξανά η σιωπή κι η προσπάθεια

να δώσεις κάποιο ρίγος στο δέρμα του κρύσταλλου.

Από την ποιητική συλλογή: «Χρωματικές λεπτομέρειες» (1960).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα Θ΄», Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 86.