PETR KRÁL
ΠΑΝΤΟΤΕ
Έμενε
ακόμα ένα κυνήγι ασφυκτικό με στόχο
το
πιο μισοσβησμένο μαύρο κάρβουνο
ανάμεσα
στους μηρούς της μέρας Στον εκκωφαντικό
μεταλλικό
γοφό
που
’χε παγιωθεί απέναντι σ’ έναν ουρανό τεζαρισμένον
απ’
τον άνεμο
Και
μόνον ένας βλοσυρός φαλακροκόρακας στεκόταν
όρθιος
και βυθισμένος ώς τα γόνατα
στα
παγωμένα μέσα νερά της Ιστορίας
Απ’
όλες εκεί τις χαραμάδες κυλούσε το νερό Στην καταχνιά
του
περιβόλου διαλύονταν σιωπηρώς
τα
βαγόνια μαζί με τις αλυσίδες που εκροτάλιζαν όλα όσα
ψάχνει
στα τυφλά χωρίς ανάσα
να
συγκολλήσει ο κόσμος εδώ μέσα στο γλυκό ημίφως
Διέμενε
το κυμάτισμα μια φρικίαση αγέρινη που την
ακολουθούσε
ευπειθώς το σημάτιο
ένα
κουρελάκι πες και ούτε
Χαρακώνοντας
μ’ ένα ίχνος καθαρό η φλυαρία την άνοιξη
καταλάβαινε
ωστόσο τα τριξίματα της λάμπας στην κεφαλή
του
κρεβατιού
όσο
κρατάγαν ακόμα τα τερπνά σκιρτήματα κάτω από
το
προσκεφάλι
και
οι συγκρούσεις και οι βρυγμοί των δοντιών πάνω
στο
υπέρψυχρο κομμάτι
μέσα
στο μπαταρισμένο πάρκο.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου