ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ
Το καλοκαίρι που τελειώνει με τον Αύγουστο
στο χρόνο των μαρξιστών και των χρηματιστών
στις γελοίες ελπίδες απ΄το πουτανάκι της Μυκόνου
οι ποιητές το υιοθετούν σαν παιδί ασυνόδευτο
μεταναστών, με μάτια γαλανά κι αόριστα θλιμμένα
στο δικό τους χρόνο, που είναι έξω απ΄τα ρολόγια
με παραλίες κρυφές δέντρα στη γλυπτική του ανέμου
και τα κορίτσια ηλιοθαλασσοανεμοκύκλιστα.
Γιατί το ποίημα είναι ακριβώς αυτό: καλοκαιράκι,
ένα μικρό παιδί του χρόνου μετανάστης ασυνόδευτος
κι ο κόσμος παλαιόθεν του παιδιού αυτού η βασιληίη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου