ΑΝΤΩΝΗΣ
ΠΕΤΡΑΤΟΣ
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΡΤΑ
(απόσπασμα)
Ανήλικα
πουλιά τα λόγια μου
Με
φλέβες και κούφια οστά
Χαράζουνε
βινύλια με βροχές
Και
παλιωμένες νότες
–Βαθύτερα
στον ουρανό–
Τ’
αυλάκια τους
Είναι
ρυτίδες και νέφη ευώνυμα
Φυλάνε
εκεί του βραδινού
Τις
συλλαβές
Κι
εγώ ακολουθώ μια ταξιδιάρα
Λέξη
Ή
ένα νόημα φευγαλέο ίσως
Χωρίς
σχήμα και τα δυό τους
Αυτά
περιστοιχίζουνε την άνοδο
Κι
εγώ περιβλημένος το ασήμαντο
Κοστίζω
όλο κι όλο
Τρία
δάχτυλα σκιά
Μες
στη λιακάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου