[ΘΡΑΥΣΜΑ-ΤΑ]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΙΣΑΝΟΓΛΟΥ

[ΘΡΑΥΣΜΑ-ΤΑ]

Τὸ πρωὶ εἶμαι θραῦσμα μολυβένιο
μὲ ρίχνει ὁ στρατιώτης στὸ μάτι τοῦ ἀλόγου
καλπάζει ἡ γονιμότητα τῆς φωτιᾶς

Τὴ νύχτα εἶμαι πέταλο λευκοῦ ἀνθοῦ
μὲ ρίχνει ὁ στρατιώτης σὲ κείνη ποὺ ἀγαπᾶ
μαραινόμαστε κι αὐτὴ κι ἐγὼ

Δὲν μᾶς καταλαβαίνουν∙ εἴμαστε τὸ πηγαινέλα
τοῦ ἑαυτοῦ μας ποὺ δὲν ταιριάζει σ’ αὐτὰ τ’ αὐτιὰ

Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ὁ πόλεμος εἰσχωρεῖ παντοῦ
μὲς στὰ κόκκινα τῶν μαλλιῶν σου φύκια π’ ἀνεμίζουν,
             τὸ ἔμβρυο εἶχες κρύψει

[μᾶς εἶχαν κόψει τὰ λαρύγγια
σὲ ἀντάλλαγμα τὰ ἀνάκτορα μιᾶς πόλης]

Από το βιβλίο: Γιώργος Αλισάνογλου, «Παιχνιδότοπος», Εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2016, σ. 22.