ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΤΟΠΟΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ

15. [ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΤΟΠΟΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ]

Σκοτεινοί τόποι οι δικοί μας
με πινελιές αυτοσαρκασμού
αίσθηση ασυνέχειας χειροπιαστή
λόγια που φτεροκοπούν
σωσίβιο στη γλώσσα
άλματα σε σταθερές εμμονές
πλάνητα βίο διάγοντας

τα μακρινά ταξίδια των ονείρων
μοιάζουν με υλικά παραμυθιών
η ρήξη με τους θεσμούς
η ελευθέρωση απ’ τους μύθους
σαν την αράχνη με ιστό
στην εντέλεια πλεγμένο
με συμμετρία να λοξοδρομεί
στις ατέλειες του κόσμου
σαν τέσσερεις διαστάσεις
να στροβιλίζονται
στο άπειρο του χάους
στις αδιόρατες δυνάμεις
που συνθέτουν μεστές ιστορίες
παρηγορώντας κι αγκαλιάζοντας

ήρωες οι ψυχές
των μαγικών πλασμάτων
με σκιρτήματα πλανεύουν τις αισθήσεις
ελευθερώνουν αιχμαλωτίζοντας
πάθη σε καταιγίδες
μοιάζουν με ύμνους
αφηγήσεις άξονες ιστοριών
περνάνε και πληθαίνουν
από γενιά σε γενιά
όπως οι θητείες στο αέναο…

Από το βιβλίο: Δημήτρης Τρωαδίτης, «Η μοναξιά του χρόνου», Εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2016, σσ. 26-27.